به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ایسنا، حدود ۳۰ درصد از کودکان، حداقل یک بار درون طول دوران طفولیت درون بیمارستان بستری می شوند و حدود ۵ درصد از آن ها نیز، چندین کود چنین رویدادی را تجربه می کنند.
بستری شدن برای کودکان، بوسیله نشانی دست پاچه بخاطر مدنی شدن و سازگاری با فضا متاخر آن غم درون شرایطی است که خیر تنها از سلامت برخوردار نیستند، بلکه در معرض اصابت با عوامل ناشناخته و خطرآفرین نیز قرار دارند. محدودیت کودک درون مکانیسم های دفاعی همچون مهارت حل قضیه و غرض گیری، داشتن دید خودمحور از دنیا و تجربیات محدود وی، باعث ترس او در موضع های تهدیدکننده ای همچون بستری شدن می شود.
بوسیله باور متخصصان، ازآنجاکه رنجور شدن درون بیمارستان، باعث اضطراب کودک می شود، این حکم می تواند عامل مهمی داخل به تأخیر انداختن بهبودی کودک باشد. بر این بنیان این موضوع، مشکل بزرگی برای قوم و تجربه ای تهدیدکننده برای بچگی است که تلاش می کند وظایف مربوط بوسیله سطح تکاملی خویشتن را ادا دهد.
صاحب نظران معتقدند صغیر علیل در بیمارستان در معرض تهدیدهای مختلفی ازجمله جدایی از والدین، نبود فرید شایان اعتماد، آسیب جسمی، درد، هوا ناآشنا، از دست دادن استقلال و محرکات اضافی شبیه سروصدا و رایحه فراغت می گیرد و باید برای استقلال از اضطرابی که در همین رابطه بوسیله او دست می دهد، م ای اندیشید و داخل این رابطه، هم روش های دارویی و بی آرامی روش های غیردارویی سزاوار سرزنش توصیه هستند.
این موضوع مورد توجه گروهی از محققان ملک از دانشگاه علوم پزشکی مشهد و دانشگاه فردوسی قرار پژمان تا داخل خصوص آن مطالعه ای انجام دهند. در این مطالعه، محققان فوق، تأثیر شکل مصور را به نشانی یک متد غیردارویی، بر ترس بدو پذیرش کودکان مورد مطالعه قرار داده اند.
این پژوهش روی ۵۰ نوزاد سه تا جگر ساله در بدو پذیرش در حصه اطفال درمانگاه امام رضا(ع) مشهد ارتکاب شده است.
بخاطر این کودکان، در یک برنامه یک ساعته که توسط آویشن جستار اجرا شد، یکی از پژوهشگران با لباس مصورشده با کودک احوالپرسی می کرد، خویشتن را بوسیله کودک معرفی کردن می کرد و فضای مدخل و کارهایی را که راحتی است برای بچه انجام شود برایش بازگو می کرد.
همچنین کامل گونه های بدو پذیرش با کمک پژوهشگر انجام می شد و تو مرحله پایانی نیز، پژوهشگر کودک را به منظور استوار شدن داخل تخت، به اتاقش می برد و پس از سنجش التهاب کودک با ابزار خودگزارشی، از او خداحافظی کرده و اتاق را ترک می کرد.
بر شالوده یافته های این پژوهش، مشخص شد که میانگین تشخیص ناراحتی درون کودکانی که بخاطر آن ها از برنامه فوق استفاده شده بود، به طور قابل توجهی از گروه دیگر که وضعیتی عادی داشت، پایین تر وجود. به خشکی امدن این اساس، محققان کاهشی ۸۵ درصدی را در معیار اضطراب این کودکان گواه بودند.
در این خصوص، طیبه ریحانی، جستجوگر گروه کودکان دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و سایر همکارانش در این استیناف می گویند: «با توجه به شعار پژوهش، کودکان در قسمت قسمت کردن لباس مصور درون مقایسه با قسمت قسمت کردن کنترل، بی تابی کمتری را دارا بودند. درعین حال، میانگین نمره بیم درون کودکانی که سابقه بستری نداشتند، تقریباً به میزان ۰.۶ بیشتر از کودکانی حیات که سابقه بستری قبلی داشتند».
آن ها می افزایند: «نیز پیاده شدن اساس نتایج به مشت آمده، بین سن کودک و تشویش خردسال یک همبستگی مع وجود دارد. به عبارت دیگر، هر چه سن خردسال افزودن می یابد، نمره ترس کودک کاهش پیدا می کند».
بوسیله بیان محققان فوق، «اهمیت فلسفه مراقبت کم استرس از کودکان، در به حداقل رساندن استرس های جسمی و روانی کودکان و خانواده آن هاست. بنابراین پرستاران تو تلاشند تا اضطراب ناشی از درد، محیط بیگانه و افراد ناشناس را در کودکان به حداقل برسانند. در این راستا، لباس پرستاران که مکمل تماس غیرکلامی بین پرستار و صغیر است، می تواند نقش اساسی در خلق کردن فضا اندک استرس داشته باشد. به طوری که مطالعات علامت داده اند لباس کارکنان بهداشتی و درمانی در کاهش بی تابی کودکان در اصابت با آنان مؤثر است. پهلو همین بنیاد درصورتی که هویدا پرستار موجب ایجاد ترس درون کودک شود، نمی قابلیت خواهش داشت که منشأ قلق در صغیر بستری کاسته شود».
ریحانی و سه همکار دیگرش که یافته های پژوهش خود را در «مجله پرستاری کودکان» متعلق به هیئت قانونگذاری علمی پرستاری ایران منتشر کرده اند، با توجه به نتایج بررسی های خود، استعمال از لباس مصور را درون بخش اطفال بیمارستان ها، توصیه کرده اند.
درباره این سایت